Hz. Mevlana kederli kalbiyle dost ararken der ki;
Arzu ve istek derdimi açıklayabilmem için, ayrılık acılarıyla parça parça olmuş bir kalp isterim diye feryad eder.
İnsan üzüntülü, hüzünlü olduğu bir sırada muhabbet etmek, derdini döküp hafifletmek için bir arkadaş arar. Eğer bulduğu arkadaş yine bu dertten muzdarip ise konuşanın dediklerini daha iyi anlar. Onun anlaması ve üzüntüsüne iştirak etmesi de kederli için teselli yerine geçer. Yoksa tok bir adama açlıktan, kana kana su içmiş bir kimseye susuzluktan bahsetmek beyhude çene çalmak olur. Bu yüzden derler ki;
İltica etmeyesin namerde,
Keşf-i hal etmeyesin bi derde.
Nasihati en doğru bir sözdür.
