Yine Hz. Mevlana şöyle der:
Aslından, vatanından uzaklaşmış olan kimse orada geçirmiş olduğu zamanı tekrar arar.
İnsanın doğup büyüdüğü hoşça vakit geçirdiği yeri arayıp özlemesi, doğasının gereğidir. Bu özlemin ilerlediği sıla hastalığı haline geldiği bile görülmüştür. Vatan sevgisi, muhabbeti derken, hakkında her türlü fedakarlık, seçmek tercih edilen güzel duygular, meyl etme halinin ortaya çıkmasından başka şey değildir.
Bir insanın doğmuş büyümüş olduğu iki ev olan bir köyü bile ne kadar bağlı olduğu, fırsat bulunca da oraya gitmek o küçük köyü görmek düşüncesinden geri kalamaz.
Bu hal böyle düşünülmeli de Yüksek bir ruhun, hassas bir kalbin asli vatanından, asıl kaynağına ne kadar düşkün ve hassas olduğu ondan ayrı kalması delil sayılmalıdır.
Merhum Şeyh Sadi;
Vatan muhabbeti imandan gelir hadisi sahihtir. Lakin ben burada doğdum diye insanın doğduğu yerde hor ve hakir görülerek ölmesi doğru değildir. Derken vatan olarak ruhunun kaynağı manasına almış, imandan sayılan kısmının orası olduğunu anlatmıştır.
Allah bizleri de imana delil olan asli vatanın sevgisi ile doldursun kalbimizi.
