Hz. Mevlana bir beytinde der ki;
“Şu Ney’in sesi ateştir hava değildir, her kimde bu ateş yoksa o kimse yok olsun.”
Bu beytinde Hz. Mevlana yine İnsanı Kamil’in sözleri ile ney sesindeki hüznün benzerliğinden söz ederek; Neydeki bu hüzünlü sesin, havanın, yani sadece bir nefesten olduğu zannedilmemesi gerektiğini söylüyor. Onu inleten, neyzenin hazin ve aşk ateşinin hissiyatından kaynaklandığını, İnsanı kâmili söyletenin de bedenden çıkan heva ve heves değil, kalbinden taşan, Hakiki aşk ateşinden kaynaklandığını anlatıyor.
Bir deyişte; Aşk bir ateş alevidir, parlayınca aşığından taliplisi olan aşıktan başkasını yakar kavurur.
Yine bir deyişte; Ahbap ahbabın sesini tanır anlamındaki deyişler Bu ilişkiyi anlatır.
İşte onun için neyin sesini de, İnsanı kâmilin nefesini de anlayabilmek için onlardaki bu aşk ateşinin hiç değilse bir kıvılcımına sahip olunmalıdır.
Allah’ın hazinesi, tezgâhı yokluktadır. Şu görüldüğü zannedilen vehim olan varlığa aldanan yokun ne olduğunu ne bilirden kasıt ta zaten bütün mahlukatın yoktan var edilmiş olduğuna işarettir. Kemal sahiplerinin maksadı varlık göstermek değil. Allah’ın varlığı karşısında kendi varlığını yok kabul edebilmesidir.
Allah bizleri de hiç değilse bu aşk ateşinin kıvılcımlarının ulaştığı kimselerden eyler inşallah.
Cumanız mübarek olsun.
