Gönülden bahsedelim isterseniz bugün,Kimse olmasın inşallah gönülden sürgün.
Sevgidir, arzudur, istektir, düşünüştür gönül,
Yaratıcının mekanı, Ruhun kalbidir gönül.
İnsan olma iradesidir, hem olgunluk belirtisi.
Gönül bir güçtür, yaşamın enerjisi.
Gönül yaşam tarzıdır, hem de içtenlik,
Toplumunda mutlaka bir gönlü vardır,
Kültürünü oluşturur, toplumun atılım gücüdür.
Toplumun karakter tarzıdır, bütünlüğüdür.
İnançlardan beslenir, oluşumu bir süreçtir.
Gönül insanı olmak kolay değildir,
Üstelik insanda kalıcı da değildir.
Duygulardaki zenginlik gönülde bütünleşir,
Hem akıl, ilim hem bilinç gönülde birleşir.
Düşünen gönüldür, akleden de o,
Karar aşamasıdır, iradedir o.
Zaman yoktur gönülde geçmiş, yarın,
Kimseyi dinlemez, bilir güç kendisinin.
Özümsemektir gönül kendine özgü.
Kendini aşabilmenin tek gücü.
Gönlünde hastalıkları vardır ne çare.
Eksikliği, tembelliği muhtaçtır ilme.
Gönlü zengin olan kamil insandır,
Çevresine yaydığı enerji Allah’tandır.
Gönül bir dünya gibidir havası başka,
Gönlü açıklar yaşar sadece o mekanda.
Paylaşmayı bilmeyenin gönlü yoktur.
Gönül ortamı ancak paylaşınca oluşur.
Gönülden gönüle şarttır ulaşan bir yol,
İşte dostum sende bu yolu bulanlardan ol.
Meraklısı da vardır bu yolun, yahut hevesliler,
Kitap okur, müzik dinler, biraz ilgilenirler.
İlahi bir bağıştır, açık gönül kapısı, (1)
Sadece ibadet, taatla açılmaz orası.
Girmedim bir yere dedi Allah hiçbir mekana,
Yarattığı insanın gönlünden başka. (2)
Gönlü ısıtan, açan sohbettir dostum,
Diyeceksin inan ben huzur buldum.
Olacaksa gönlün çok zengin olsun,
Dilerim her şey senin gönlünce olsun.
(1) - Hevalarını (nefislerini) kendilerine ilâh edinenleri görmedin mi Allah, onları bir ilim üzere dalâlette bırakır. Onların kalplerindeki sem'î (işitme) hassasını ve kalplerini (kalpteki idrak hassasını) mühürler ve onların kalplerindeki basar (görme) hassasının üzerine gışavet (bir perde) çeker. Öyleyse (artık) Allah'tan sonra kim bu kişiyi hidayete erdirebilir? Hâlâ düşünmez misiniz?(Casiye/23.)
(2) – Allah teala buyurur; “Beni ne yerim aldı, ne semam; beni bir mü’min kulumun kalbi aldı.” (Kutsi hadis.)
