İnsan dediğimiz varlık toplumda yaşar,Uyması gerekli kurallar tabii ki var.
Bu kurallar illa ki kanunla olmaz.
Karşılıklı rızaya dayanır zorla da olmaz.
Aslında uymak kendi rahatı içindir,
İstediği huzur, saygı, güvenlik içindir.
Öğütler vermiş bize büyüklerimiz,
Bugün yazılacaklar da bu bildiklerimiz.
Gidip geleceksiniz oraya, buraya ama,
Meraklı meraklı ona buna, sağa sola bakma.
İnsan da bu durum hafiflik sayılır,
Saygısızlığa, nemime ye delil sayılır.
Tanımadığın kişilerin grubuna girme,
Nerede olursa olsun yere çömelme.
İstenmediğin gruplara sende katılma,
Zorunda kalmışsan da fazla kalma.
Laubali şekilde tükürme sağa sola,
Görenlerin midesini bulandırma.
Grupta isen karıştırma oranı buranı, burnunu,
Yahut kürdanla dişlerini, tiksindiricidir sonu.
Sözlerin akla edebe uygun olmalı,
Şaşırsan da tepki aşırı olmamalı.
İnsanlar arasında olmalısın sakin,
Sana söyleneni susup dinlemelisin.
Hasta isen mümkünse girme gruplara,
Öksürük bile neden olur sıkıntılara.
Kendini, çocuğunu, işini çok övme,
Kişinin yüzüne bakarak ta gerinme.
Giydiğine dikkat et, uygun olsun,
Eski bile olsa mutlaka temiz olsun.
Grupta isteklerinde ısrarcı olma,
Eksikliğim mi var, vehmine kapılma.
Gelir, mal mülkünü kimseye söyleme,
Hatta hane halkından olsa bile birine.
Mümkünse münazaraya hiç girme,
Girsen de dikkat et getirme aceleye.
Bilmediğin konuda konuşma, susmalısın,
Kendini cahil duruma getirmeyesin.
Konuşurken elini kolunu çok sallama,
Hafife alır gibi dönüp bakma arkana.
Bunlar saygı arayana, birer öğüttür.
Tabiî ki öğüdü tutan karşılığını görür.
Bu sözler kulağına birer küpe olsun,
İsterim her şey gönlünce olsun.
Kaynak; Misbahül- Necah (İ.Gazali Hz.)
