Hz.
Mevlana beytinde;
“Padişah yolda bir cariye gördü ve canı o
cariyenin kulu kölesi oldu.”
Hikaye
devam ediyor. Padişah olarak tanıtılan Ruh, dünya’ya , maddesel dünyaya
yöneldiğinde süslü dünya yaşamını ve ona tabi olan nefsi güzel bir cariye
olarak tanımlıyor. Çok güzel bir cariyeye yani nefse tutulunca artık onun kulu
kölesi haline geliyor.
Bu günümüzde yaşayan herkesin
yaşadığı hastalık değil mi. İnsanlar arasında geniş bir anket yapsanız kaç kişi
ahiret güzelliğini Allah’a vasıl olmayı tercih eder ki..! Kur’an da da demiyor
muydu;
Zenginlik - mal ve oğullar dünya hayatının süsüdür.. (Kehf/45)
Yine Hz. Yusuf
kıssasını hatırlayın. Ne diyordu Kur’an;
..Rabbinin burhanı olmasaydı
(aklı, duygusuna hâkim olmasaydı Yusuf da) ona meyletmiş gitmişti!.. (Yusuf/24)
Yani kısaca insan ruhunun
cariyesine, dünyaya olan düşkünlüğü amansız bir tutku. Yüce Allah cümlemize Hz.
Yusuf kuluna yardım ettiği gibi bizlere de yardım etsin inşallah.
Her şey gönlünüzce olsun.
Kaynak;
Tahir-ül Mevlevi şerh-i mesnevi
