Hz. Mevlana beytinde;
“Gül mevsimi geçip te gül açması bitince artık bülbülün aşıkane sergüzeştini dinleyemezsin.”
Ne güzel değil mi. Her tür güzelliğin belli bir yere ve zamana bağlı olduğunu gül ile bülbül arasındaki aşka benzetiyor. Hikayede gül ile bülbül arasında aşıkâne bir ilişki varmış gibi anlatılır. Gülün şakıdığı zamanın, gülün de açtığı zamanda hisli aşk dolu olduğu ima edilir. Gül yapraklarının üzerindeki çiğ damlalarını bülbülün iniltisine karşı gülün göz yaşları şeklinde görülür.
Kanlı gözyaşı dolar gül inleyen aşığının karşısında,
Nasıl bir aşıksın ki sevdiğin gül dahi ağlayıp inlemekte.
Fakat öyle zaman gelir ki;
Ağlayışın, inleyişinle sarardın, goncalar bile soldu,
Senin inleyişlerin bitirdi hem gülü hem kendini ey bülbül.
Şeklinde tabloyu çizer. Yani bahar mevsimi geçip gülün açılması bitince, bülbülün sesinde ki o ifade de artık duyulmaz olur. Çünkü kendisini dinleyecek kimse kalmamıştır der.
Allah bizleri de ilahi aşkın iniltisiyle şakıyan Hak bülbüllerini dinleme kabiliyeti versin inşallah.
Cumanız mübarek olsun.
Kaynak; Tahir-ül Mevlevi şerh-i mesnevi
