(4. devam.)
- Burada benim zihnimde parıldayan bir müfessir tanımı çıkıyor. Müfessir dediğimiz kişi Kur’an ı karşısına alıp da haydi bakalım ben bunun manalarını açayım, üzerindeki örtüleri kaldırayım diye Kur’an ı nesneleştiren değildir. Öncelikle Kur’an beni tefsir ediyor diye Kur’an ın tefsirine; kalbini, ruhunu varlığını açandır. Kur’an ın talebesi olandır. Alemin içinde ben de varım, Kuran Alemi tefsir ediyor, beni önce tefsir ediyor. Ben onu tefsir etmiyorum, o beni tefsir ediyor.
- Aynen öyle Kur’an beni tefsir et. Yani ben senin nesnen olayım, sen benim öznem ol, beni inşa et. Ey Kur’an benim hakkımda bana neler söylersin. Dediğinizde, o zaman işte diyaloga giriyorsunuz. O zaman Kur’an la diyalojik bir söylem gelişiyor ve siz soruyorsunuz o cevap veriyor.
- Bu diyalojiyi de açalım, monologa dönüşüyor öbür türlü.
- Diyalojik ilişki haddi zatında iki aktif öznenin ilişkisidir. Biri nesne biri özne değildir. Kur’an öznedir, insan da öznedir. Kur’an öznedir ona özneliğini Allah vermiştir. O özneliğini Allah’tan alır. İnsan da öznedir. İnsana da özneliğini Allah vermiştir. İnsan da faildir. Mutlak failden iki kitaptır. Yani hitabi kitap ve fiili kitap.
- Kur’an hitabi kitp olur, insan fiili kitap.
- İki kitap birbirini okusa ne lazım gelir, çok güzel olur. İki kitap birbirini okuyor. Yani Kur’an okuyan birine baktığınızda kitap, kitabı okuyor. Ayet ayeti okuyor. Yani yeryüzüne nazil olmuş insan ayeti. Yani Adem’e inin oradan demekle aslında bir tür nüzuldür. Dolayısıyla Adem’in yer yüzüne nüzulü, vahyin yer yüzüne nüzulünün sebebidir. Vahyin yer yüzüne nüzulü, Adem’in yer yüzüne nüzulünün sonucudur. İnsan ve vahiy birbiri ile sebep sonuç ilişkisine sahiptir. Vahiy inmiştir, çünkü insan nazil olmuştur. İnsan nazil olmuştur sonucunda vahiy inmiştir.
Deliller bahsinde de ihtiram delili olarak (Hürmet olunmak, tazim olunmak, hürmet, saygı.) zikredilir. Yani aslında bu beklide mülazemet demek lazım (Sımsıkı bir işe bağlılık.) buna daha doğru. Yani biri olmadan diğeri olmaz, eksik olur, nakıs olur. Biri diğerinin sebebi sonucudur. Dolayısıyla tıpkı İhlas suresi gibi.
Kul hüve Allahu. De ki O Allah’tır Ahad, Allah bir tektir. Eşsizdir, benzersizdir. O Allah’tır, çünkü eşsizdir, tektir benzersizdir.
Sameddir. Allah sameddir. Çünkü Sameddir. Yani eksilmez ve artmaz. Mükemmeldir. Ekmeldir, tek mükemmeldir. Herkesin ihtiyacını görür, hiç kimseye muhtaç değildir. Hiçbir şey girmez, hiçbir şey çıkmaz. Hulül etmez, ıttihab etmez. (Karşılıksız olarak verilen bir bağışı kabul etme.) O sameddir, çünkü tektir, çünkü Allah’tır.
Hepsiyle çünkü ve nedensel ilişkiye sokabilirsiniz. 6 cümle var İhlas, tevhid suresinde, 6 cümleyi sebep sonuç ilişkisiyle 36 ya kadar çıkarabilirsiniz. Dolayısıyla insan ve vahiy, birbirinin sebebi ve sonucudur.
Devam ediyor.
Kaynak; Vahyin penceresinden
