GERÇEKTEN EĞİTEBİLİYORMUYUZ – 6 –

Eğitim konusunda başarılı olup olunmadığının en gerçek göstergesi emniyetin istatistiksel kayıtları olduğu kanaatindeyim. Mesela geçenlerde hükümet üyeleri ile bir bilgilendirme toplantısı yapılmıştı. Orada beni ürküten en büyük şey uyuşturucu yaşının 12 lere indiğini açıklamaları olmuştu.
Ne kadar vahim bir durum değil mi? Canım, ana babası göz kulak olsaydı falan gibi, benim çocuğum yapmaz gibi beylik lafları dikkate almıyorum. Gözlemlerime dayanarak söylüyorum. Ana baba ve çocuklar arasında etkili bir diyalog maalesef yok.
0 – 5, 6 yaş arası çocuklarımız çoğunlukla anneanne, babaanne tarafından, bir kısmı da yuvalarda BAKILIYOR. Lütfen iyi dikkat edelim, terbiye ve eğitim değil, yemesi, içmesi, giysisi, tehlikeli yerlerden uzaklaştırılması şeklinde bakılıyor. Hiçbir şekilde terbiye ve eğitim bâbında bir oluşum yok. Gerek anne baba ve gerekse büyükler çocukların hizmetçisi konumunda. Hani derler ya; gak deyince et, gurk deyince su misali. Büyütülüyor. Bunun da doğru bir davranış olduğu zannediliyor. Çocuk ya sokaktaki oyun çevresi veya mama yerken izlediği TV programları ile büyüyor. Sonra internet ve okul devreye giriyor. Anne baba hep bir nevi bankamatik. Sosyal yaşam dersi yine yok, diyalog yine yok. %95 anne baba çocuğa eleştirisel ve talimat verme yöntemiyle yaklaştığı içinde çocuk 8 yaşından itibaren Anne babasını değil, kendi istek ve arzuları doğrultusunda çevresindeki benimsediği davranışları doğru olarak kabullenip onları taklit ederek büyümeye devam ediyor. Hala çevresine, anne babasına hatta kendisine nasıl davranmasını öğretecek bir eğitim yok.
Şimdi bir düşünün bakalım bu şekilde yetişen bir nesilden hangi doğru dediğiniz davranışı bekleyebilirsiniz ki. TV lere bakıyorsunuz; diziler kavga, dövüş, aşağılama, vurma, öldürme senaryoları dolu. Bakıcılarıyla birlikte sabah programları izleniyor. Canlı yayında durum aynı. Terk edilenler, ayrılanlar, aldatılmışlar, dolandırılmışlar, oğlanlara kız kızlara, oğlan pazarlıkları. Çocuk bu şekilde büyümeye devam ediyor.
Kendi kendimize bir soralım bakalım. Bu şekilde yetişen bir nesil hangi doğruları gördü? İlk öğretimi bitirdi ne terbiye gördü ve ne öğrendi? Ve bizler ondan neler bekliyoruz? Efendim ana babaya, öğretmenine büyüklerine saygılı olsun, çevresine sevgiyle baksın, kavga etmesin, uyuşturucuya bulaşmasın istiyoruz da, Ana baba olarak, okullarda eğitim olarak, çevresindeki toplum olarak, bunların hangisini öğrettik? Ve şimdi hangi yüzle onlardan ne bekliyoruz. Saygı, sevgi ve doğrular doğar doğmaz beynine genetik olarak konmuyor ki. Çocuklarımızın nasıl davranmasını istiyorsak ona göre terbiye ve eğitim vermemiz gerekmez mi.
Herkese sağlıklı günler temennisi ile her şey gönlünüzce olsun.