Herkes gibi ben de çocuklarımızı çok seviyor ve onların her şeyin en iyisine layık olduğunu düşünüyorum. Ama öyle olduğu halde benimde bir baba olarak beklentilerim de yok değil. Herhalde bu istek insanoğlunun yaratıldığı ilk günden itibaren geçerliydi.
İnsanların bir arada huzur içinde yaşayabilmesi için mutlaka hiyerarşik bir düzen olması gerektiği kanısındayım. Bugün bu yapı bozulduğu, hatta olmadığı için sorunlarla boğuşuyor, iletişim kuramıyoruz. Yaşamın huzurlu, düzenli, disiplinli olması; insanların görev ve sorumluluklarını bilmesiyle doğru orantılıdır.
Peki bu nasıl sağlanacak; insanlar kendiliğinden bu yetenekle doğmuyorlar. Hayvanlardaki gibi genetik yapılarında programlanmış değil, ancak terbiye ve eğitimle yaşam sistemleri oluşturulması gerekiyor. Eskiden bu işi Din kavramı ile hallediyorlarmış. Birlikte yaşamak suretiyle nesillerin birbiri ile kaynaşması, iletişimi, örf ve adetler fiilen yaşanarak öğreniliyormuş. Konumunu rahat benimseyebilmesi için de dini eğitim çok küçük yaşlarda başlarmış. Yani Çocuk zihninde henüz neyin doğru neyin yanlış olduğunu kendi başına öğrenmeye başlamadan, ana baba, aile büyükleri, ve hocalar tarafından öğretilirmiş. Çocuklardan hangi davranışlar bekleniyorsa onu sergilemesi için alt yapı hazırlanırmış. Herkesin hiyerarşik yapılanmada konumunu bu şekilde oluşmasına çalışılırmış.
Araştırmalarımda en açık şekilde İ.Gazali Hz. in bu konuya eğildiğini, hatta Misbah-ül Necah adında bir kitap bile yazdığını gördüm. O zamanın düşüncesine göre Bir çocuğun Ana babasına karşı görevleri bölümünü paylaşmak istedim. Hangimiz çocuklarımızdan aşağıdaki davranışları göstermesini istemeyiz ki. Bazen o zamanda yaşayanlar daha mı şanslıydı acaba dediğim oluyor.
1 – İnsan her zaman ana babasının sözünü dinlemeli.
2 – Ne zaman olursa olsun ayağa kalktıklarında kendisi de ayağa kalkmalı.
3 – Yolda yürürlerken onların önüne geçip yürümemeli.
4 - Ana baba konuşurken sözlerini kesmemeli, onların sesinden daha yüksek sesle konuşmamalı.
5 – Çağırdıkları zaman çağrılarına hemen koşmalı.
6 – Onların gönüllerini hoş edip rızalarını kazanmaya önem vermeli.
7 – Huzurlarında dururken mütevazi olmalı ve bunu her haliyle onlara belli etmeli.
8 – Ana babasına başarıyla yaptığı hizmetleri sayıp sayıp başlarına kakmamalı.
9 - Ana babaya sevgi ve okşayıcı tarzda bakmak icap ettiğinden onları hafif görmemeli.
10- Yüz yüze konuşurken kaş çatarak, gözlerini büzerek asık yüz göstermemeli.
11- Ana babanın müsaadesi olmadan başka bir diyara göç edip gitmemeli.
Çocuklarımızdan normal olarak çok şey bekliyoruz. Onlar bizim geleceğimiz. Ama maalesef onları gereği gibi yetiştiremiyoruz. Bilgisayarımızı kurarken bile gerek donanım, gerek yazılım olarak en iyi, en güvenli olanları seçiyoruz. Peryodik olarak kontrol ediyor güncellemesini yapıyoruz. Sıra çocuklarımıza gelince karnını doyuruyor, sırtını giydiriyor, en iyi okullara gönderiyor ceplerini dolduruyoruz ve her şeyi yaptığımızı düşünüyoruz. Ama onlardan öğretilmeyen gerçek doğruları bilmesini, sevgi ve saygı göstermesini bekliyoruz. Bulamayınca da suçu zamana yüklüyoruz. Sizce haklı mıyız?.Herşey gönlünüzce olsun.